Συγκρότημα κατοικιών στην Κηφισιά : προσεγγίζοντας την αστική κατοίκιση

Το συγκρότημα κατοικιών στην Κηφισιά, αποτελεί ένα έργο που καλύπτει τις σύγχρονες ανάγκες των κατοίκων του ενώ ταυτόχρονα, εντάσσεται ομαλά στο περιβάλλον γύρω του. Το συγκεκριμένο έργο επιτυγχάνει μέσα από την διαχείριση των όψεων και των όγκων να παρουσιάσει την πολυκατοικία ως ένα σύνολο μοναδικών κατοικιών, προσφέροντας τόσο την αίσθηση της ιδιωτικότητας αλλά και του ανήκειν σε ένα σύνολο.

Χρησιμοποιώντας ποικίλες αρχιτεκτονικές χειρονομίες, η αρχιτεκτονική ομάδα που μελέτησε το έργο, διασπά το κτίριο σε διακριτές ενότητες. Αυτό αποτέλεσε βασική αρχή του αρχιτεκτoνικού σχεδιασμού καθώς το συγκρότημα κατοικιών στην Κηφισιά, τοποθετείται σε ένα γωνιακό οικόπεδο. Αυτό το χαρακτηριστικό καθοδήγησε και τον σχεδιασμό των όψεων, με τέτοιο τρόπο που το τελικό αποτέλεσμα προσδίδει ένα δυναμικό χαρακτήρα στο κτίριο. Η διαχείριση των όψεν του κτιρίου δεν αποτελεί απλά μία έκφραση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, αλλά έγινε και με γνώμονα την μεγιστοποίηση του φυσικού φωτισμού και αερισμού του κτιρίου.

Ο σκουρόχρωμος όγκος στο ισόγειο του κτιρίου, λειτουργεί ως μία βάση όπου εδράζεται η όλη κατασκευή. Το συγκρότημα κατοικιών, αναπτύσσεται σε τέσσερις ορόφους. Οι χαρακτηριστικά μεγάλοι εξώστες, εγκιβωτισμένοι μέσα σε λευκά πλαίσια, δημιουργούν μία ψευδαίσθηση όγκων που ολισθαίονυν μεταξύ τους. Αυτές οι παραλληλόγραμμες κατασκευές, αποτελούν ένα δεύτερο, τρισδιάστατο επίπεδο, μπροστά από τους σκουρόχρωμους όγκους που φιλοξενούν τους εσωτερικούς χώρους.

Εσωτερικοί και εξωτερικοί χώροι

Ένα στοιχείο που χαρακτηρίζει καθοριστικά τις όψεις και κατά επέκταση το κτίριο, είναι οι μεγάλοι εξώστες. Αυτοί αποτελούν μία σύνδεση μεταξύ των εσωτερικών και των εξωτερικών χώρων και λειτουργούν ως προέκταση του εσωτερικού των κατοικιών. Παραλληλα, προσφέρουν οπτική και λειτουργική συσχέτιση με το πράσινο που περιβάλλει το κτίριο. Επιπλέον, η χρήση κάθετων κλωστρών, εξασφαλίζει την απαραίτητη ιδιωτικότητα αλλά και συνθήκες σκίασης και φυσικού δροσισμού. Έτσι, επιτυγχάνεται και μείωση της απαιτούμενης ενέργειας για τον κλιματισμό των κατοικιών, συμβάλλοντας στην ενεργειακή απόδοση του κτιρίου.

Το έργο, αποτελεί ένα παράδειγμα σχεδιασμού ενός σχετικά μεγάλου κτιρίου, με όρους όπως η μονάδα κατοικίας. Το κτίριο είναι σε μία ισορροπία μεταξύ των διαφορετικών κλιμάκων σχεδιασμού. Μέσα από τη διαχείριση των όψεων, των όγκων, των εξωστών αλλά και τη μεταξύ τους σχέση, το αποτέλεσμα που προκύπτει είναι ένα κτίριο που διασφαλίζει την ιδιωτικότητα αλλά εμπεριέχει και στοιχεία του συνόλου μίας επί μέρους κοινότητας.