Καρδιολογικό ιατρείο, Λάρισα
Καρδιολογικό ιατρείο, Λάρισα
Το βραβευμένο σε αρχιτεκτονικό διαγωνισμό καρδιολογικό ιατρείο, βρίσκεται στο κέντρο της Λάρισας, σε μία τυπική πολυκατοικία της δεκαετίας του 70. Το προϋπάρχον ιατρείο ήταν οργανωμένο σε μικρά δωμάτια, συχνά με φτωχό φυσικό φωτισμό, χαρακτηριστικό της τυπολογίας των παλιών διαμερισμάτων. Ο πελάτης, οραματίστηκε το ιατρείο και τον χώρο εργασίας του, ως ένα σύγχρονο minimal έργο, χαρακτηρισμένο από απλότητα και κομψότητα.
Το κύριο αντικείμενο της αρχιτεκτονικής μελέτης της ανακαίνισης ήταν να δημιουργηθεί ένας σύγχρονος χώρος με υψηλές προδιαγραφές. Αφενός σε όρους λειτουργικότητας και αφετέρου σε αισθητική. Δεδομένης της περιορισμένης διαθέσιμης επιφάνειας, το να μεγιστοποιηθεί η χρήση του χώρου, ήταν βασικό ζητούμενο του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Περιοριστικές συνθήκες όπως υποστυλώματα και δοκάρια, αποτέλεσαν επιπλέον προκλήσεις στην αρχιτεκτονική μελέτη.
Αρχιτεκτονικός σχεδιασμός
Κυρίαρχη πρόθεση ήταν να μεταμορφωθεί το ιατρείο από ένα χώρο με μικρά, χαοτικά διατεταγμένα δωμάτια, σε ένα σύγχρονο, ποιοτικό χώρο. Η ανακαίνιση προτείνει μία κάτοψη με ριζικές αλλά εκλεπτυσμένες παρεμβάσεις, διαμορφώνοντας έναν εντυπωσιακό χώρο. Γενκά, το ιατρείο αποτελείται από δύο διακριτές λειτουργικές ζώνες. Πρώτον, συναντάμε την πιο «δημόσια» ζώνη, όπου οι ασθενείς κινούνται ελεύθερα (γραμματεία, αίθουσα αναμονής). Έπειτα συναντάμε την πιο «ιδιωτική» ζώνη, όπου παρέχονται οι ιατρικές υπηρεσίες (εξεταστήρια, γραφείο ιατρού, χώροι για το ιατρικό προσωπικό).
Η «δημόσια» ζώνη είναι αντιληπτή ως το προσβάσιμο «κενό». Ένας ελεύθερος χώρος μέσω του οποίου εισέρχεται κανείς και κινείται προς τις υπόλοιπες περιοχές. Από την άλλη μεριά, η «ιδιωτική» ζώνη, είναι αντιληπτή ως μία περίκλειστη περιοχή, ελεγχόμενης πρόσβασης. Με άλλα λόγια ένα «στερεό» σώμα που περιβάλλει το «κενό» της ζώνης των ασθενών. Μέσω αυτής της ζώνης, είναι δυνατή και η απρόσκοπτη πρόσβαση του ιατρικού προσωπικού ανάμεσα στους χώρους. Συμπερασματικά, η διάταξη των ορίων μεταξύ των δύο λειτουργικών ζωνών, ορίζει και την αρχιτεκτονική ιδέα στην οποία βασίστηκε η μελέτη΄για την ανακαίνιση.
Επιπρόσθετα, η ποικιλία υφών, η χρήση ειδικής τεχνοτροπίας επιχρίσματος και τεχνικών βαφής υπογραμμίζουν διακριτικά τα αρχιτεκτονικά στοιχεία. Έτσι, το αποτέλεσμα είναι ένα ενιαίο σύνολο που χαρακτηρίζεται από συνοχή και συνέπεια. Το εφέ των τοίχων με υφή, τονίζεται από τον κρυφό φωτισμό που προσφέρει τελικά μία αίσθηση τρισδιάστατου διακοσμητικού στοιχείου στους τοίχους. Τέλος, η απουσία διακοσμητικών στοιχείων είναι σκόπιμη, καθώς οι όγκοι και οι επιφάνειες, υπογραμμίζουν το μινιμαλισμό που υιοθετεί το έργο. Η παρουσία της καμπύλης, είναι επίσης κυρίαρχη στον ορισμό των ορίων μεταξύ των χώρων αλλά και του χαρακτήρα του ιατρείου. Οι καμπύλες εφαρμόζονται πάνω στους τοίχους, σε στοιχεία σχεδιασμού και φινιρίσματα. Οι ειδικά κατασκευασμένοι κρυφοί φωτισμοί, ακολουθούν τις καμπύλες τόσο κατά μήκος των ψευδοροφών αλλά και του δαπέδου, από την αρχή μέχρι το τέλος του κάθε όγκου, ορίζοντας έτσι το περίγραμμα τους.
Συνοψίζοντας, το αποτέλεσμα είναι ένα ιατρείο με μοναδικό χαρακτήρα, ένα ξεχωριστός, μοντέρνος χώρος που δίνει την αίσθηση του μινιμαλισμού και της άνεσης. Το αρχιτεκτονικό έργο στο σύνολο του, επιδιώκει να παρουσιάσει μία συνεκτική αφήγηση της έννοιας της απλότητας, η οποία εξυπηρετεί εξίσου τις λειτουργικές και τις αισθητικές ανάγκες του χώρου.