Ο επανασχεδιασμός της διώροφης κατοικίας για μία οικογένεια στο όμορφο προάστιο της Αθήνας, καθορίστηκε από την ανάγκη να προσδιοριστεί εκ νέου η ταυτότητα του κτιρίου και να εκφράζει τους νέους της ιδιοκτήτες. Επιπλέον, αποτέλεσε σχεδιαστική πρόκληση η απεικόνιση της αυθεντικότητας και του αρχικού χαρακτήρα του κτιρίου. Ταυτόχρονα, ήταν επιτακτικός ο εκσυγχρονισμός της κατοικίας ώστε να ακολουθεί τις σύγχρονες απαιτήσεις, αλλά και τις ανάγκες των ιδιοκτητών.

Το εσωτερικό αποπνέει μία θεατρικότητα που πηγάζει από την οργάνωση του χώρου σε διαφορετικά επίπεδα. Ωστόσο, διατηρείται η λογική του ενιαίου, ανοιχτού χώρου και η διείσδυση του εξωτερικού χώρου στον εσωτερικό. “Μαλακές” γεωμετρίες από ξύλο και “σκληρές” από πέτρα, διασαφηνίζουν την ιεραρχία ανάμεσα στους κτιριακούς όγκους και τις λειτουργίες.